24 SONGS/ NATE GIBSON & THE STARS OF STARDAY Bear Family, BCD 17588
Starday Records is in ons wereldje vooral bekend vanwege de populaire Starday rockabilly (Groovey Joe Poovey ! Sonny Fisher ! Glenn Barber ! Hal Harris ! En vele anderen !) maar was veel meer dan dat, namelijk niet meer of minder dan het belangrijkste Texaanse label in de jaren ’50 en ’60 : van 1952 tot 1968 bracht Starday zo'n 3000 country, bluegrass, gospel en trucker singles uit. Op Starday verschenen de eerste opnames van latere wereldsterren als George Jones, Willie Nelson en Roger Miller, het diende als vangnet voor door de majors geloosde artiesten als Stringbean, Cowboy Copas, Johnny Bond en Red Sovine, én het was leverancier van zogenaamde custom persingen : als je een plaatje wou uitbrengen en je had wat centen dan perste Starday jouw singles zonder vragen te stellen. Het label vond zijn ambassadeur in rockabilly muzikant Nathan Gibson (een man met een PhD in muziek ethnologie die opnam onder eigen naam, met Deke Dickerson en Sean Mencher van High Noon en in Finland met The Barnshakers en The Hi-Fly Rangers) die in 2011 het boek
The Starday Story : The House That Country Music Built schreef en zoveel mogelijk Starday artiesten opspoorde die nu allemaal tussen de 75 en de 95 jaar oud zijn. Met een aantal van hen maakte Gibson nieuwe opnames die hij zelf uitbracht op dubbel LP op zwart én op rood vinyl (bij de rode versie krijg je een gehandtekende foto van een Starday artiest bij, helaas kost het verzenden naar Europa alleen al 38 dollar). Op zoek naar een firma die dit kon persen op cd mét een boekje van 54 paginas erbij informeerde hij bij Bear Family waar zij hun dikke cd uitgaves lieten drukken en de Duitse re-issue reus was zo onder de indruk van het project dat ze prompt aanboden dit zelf uit te brengen. Het resultaat is inderdaad knap : 24 nieuwe tracks van 14 Starday artiesten (en dan zijn er nog een vijftiental andere nog actieve Starday artiesten die niét meedoen), vooral country artiesten maar ook rockabillies Sleepy LaBeef en Rudy "Tutti" Grayzell die allemaal oude Starday nummers van zichzelf heropnamen in duet met Nate Gibson, begeleid door een band onder leiding van Marty Stuart met daarin goed volk als Dave Roe (ex-Johnny Cash) op elektrische bas, Kevin Smith van High Noon op contrabas, Bobby Trimble op drums, Carl Sonny Leyland op piano en Bobby Horton op steel gitaar, dus muzikaal zit dit helemaal snor.
Eerste vaststelling : Sleepy LaBeef’s uit gewapend beton opgetrokken stem begint af te brokkelen en God, wat is de reus mager geworden, zijn gezicht is helemaal ingevallen, zijn vest hangt als een tent om zijn knoken en hij lijkt zelfs gekrompen, tenzij die twee mensen aan wie hij zich optrekt ook tegen de 2 meter aanleunen. Zijn heropnames van I'm Through en All The Time zijn okee, Lonely is een ballade en dan denk je, hè, een ballade, maar 't was in 1957 wel de B-kant van All The Time. Rudy "Tutti" Grayzell, nog steeds even hyper, klinkt in een redelijk Duck Tail alsof hij zijn kunstgebit was vergeten en Let's Get Wild is te freewheelende rock in plaats van rock ‘n’ roll, als u snapt wat ik bedoel - het verschil tussen Marty Stuart en Deke Dickerson, neem ik aan. Countryzanger Frankie Miller die in 1956 voor Starday de fantastische dubbelaar True Blue / Black Land Farmer opnam vertolkt hier de sympathieke truckin' country rocker Rain Rain, terwijl Family Man meer traditionele uptempo country is. Dat klinkt negatief maar is niet zo bedoeld : in vergelijking met wat vandaag de dag verkocht wordt als country muziek is de term "traditionele country" een groot compliment. Tussen de nobele onbekenden op deze cd staat nog meer rockabilly gerelateerde muziek zoals Find A New Woman van Arnold Parker, geslaagde modern klinkende rocka-hillbilly met steel - zijn originele Starday versie uit 1956 was pure rockabilly.
Uptempo country wordt opgediend door Jesse McReynolds (die voor het eerst opnam in 1951) met Nobody But You(een mix van twangy gitaar, uptempo fiddles en zelfs een contrabas solo) en Pardon Me, Darnell Miller met Royal Flush (zijn originele Starday versie uit 1959 klonk iets meer rocka-hillbilly) en Back To You, en door de western swing flavour van Bill Clifton's Little White Washed Chimney. Truckin' country wordt vertolkt door het female trio Betty Amos With Judy & Jean (hun eerste trio opnames sinds 1967) in Eighteen Wheels A Rolling, en het door Amos geschreven maar nooit officiëel door haar opgenomen (enkel als demo - de hit was voor Jean Shepard) Second Fiddle (To An Old Guitar) is hardcore honky tonk countrybilly op zijn meest hardcore, net als Sippin' On A Sud van de nu 90-jarige Wade Jackson. Bluegrass krijgen we met het razendsnelle instrumentale Saints Banjo March oftewel When The Saints Go Marching In door banjospeler Little Roy Lewis, terwijl zijn Ain't No Room In The Church For Liars met zang van bluegrass fiddler Lizzy Long semi-akoestische gospel countryblues is. Nog meer country gospel wordt voorgegaan door Margie Singleton (haar Oo-Wee (You're The One For Me) / Teddy was in 1958 geslaagde female rock 'n' roll) in On The Cross. We've Got Things In Common is dan weer een onkreukbaar oerdegelijk man-vrouw country duet met June Stearns - haar eerste commerciële opname in 45 jaar !
Deze cd door oudjes die allemaal slightly off key zingen is een werk van liefde en barmhartigheid, want de kans is groot dat dit voor de meeste van deze artiesten de allerlaatste keer is dat ze voet in een opnamestudio hebben gezet. Geweldige cd, niet alleen omdat dit de soundtrack van een feestje in Huize Vredenburg is, maar ook en vooral omdat bijna alle 24 nummers (+ 1 instrumentale bonustrack door Nate Gibson zelf, een heavy cover van de steel gitaar instrumental The Spook van Pete Drake die in 1962 op Starday psychedelisch moet hebben geklonken) uptempo countryrock en bluegrass met een beat zijn waarin de fiddles en steel gitaren je om de oren vliegen, uitgevoerd door een band die zo strak speelt dat alles fris hedendaags klinkt. Ga zeker ook via de zoekterm "Nate Gibson & the Stars Of Starday" op YouTube op zoek naar de videoclips waarin de artiesten vervangen werden door de marionetten die je op het hoesje ziet, interviews en repetities. Info : www.bear-family.com en www.nathandgibson.com
