TIELMAN ON STAGE/ THE TIELMAN BROTHERS
Bear Family, BAF 11018
Somehow it is awful that you have to cross the border for the best reissues of Dutch music and then you automatically end up with Bear Family which released excellent Tielman Brothers CDs twenty years ago. The German re-issue giant is now releasing their Tielman On Stage (contrary to what you might think from the title no live record) 25 cm LP on Imperial, NL (ILPT 103) from 1961 again in a limited edition of 500 copies on transparent white vinyl, a record of which you shouldn't hope to find them today as a mint copy on the flea market, even though they didn't sell for a meter at the time, that's how I got told. The band was in Germany and could not promote it in the Netherlands. Remarkable: on the pictures next to Andy (guitar), Reggy (guitar), Ponthon (bass) and Loulou (drums) a fifth Tielman brother, "Franky Tielman", is written, but that was not a Tielman brother at all because his name was Franky Luyten. Luyten reportedly could hardly hold a guitar but the band needed a fifth man in 1960 to play in Germany because the German bookers were apparently convinced that a real band consisted of at least five group members, we read in the book Helden Van Toen: The Tielman Brothers En De Nederlandse Rock 'n' Roll 1957-1967 from 2017 in which author Harm Peter Smilde also remarks that Luyten "musically never had a supporting role" within The Tielman Brothers, and by 1964 he had disappeared from the stage. Maybe he doesn't even play on this record, called by Bear Family the holy grail for Indorock-collectors. I wouldn't call it that way, at least not in terms of rock 'n' roll content because the price beast here is bonus track Record Hop, in 1959 their first Imperial single (before that there was a year earlier already the single Rock Little Baby Of Mine/ You're Still The One on the Belgian Fernap label that is not on this record), a strong example of wild white rock from home. The second bonus track is Record Hop B-side Swing It Up, rocker than the eight original songs of this 10-inch together but still no Record Hop. Four of those eight other songs are guitar instrumentals that are not exactly wild but do bear witness to an exotic beauty that is enhanced by the floating effect on the guitar, like in the 18th Century Rock based on a sonata by Mozart (at the time people spoke of it as a disgrace), or in the song with the strange title AAA that, just like the instrumental classic Night Train, has a sleazy edge, miles away from The Shadows and more in line with what the American guitar bands did then on the one hand and on the other hand with the sound of bands from here like The Jokers from Antwerp, something that is in the sound, and actually a bit in the amateurish. Of the sung songs, the solemn O Sole Mio is based on Elvis' version It's Now Or Never, and Pretend is good rock 'n' roll that closely resembles Carl Mann's performance. I assume Mann was also the inspiration for his own song O Rosalie, which has a lot in common with Mann's Mona Lisa, and in the instrumental April In Paris there is also a piece of Carl Mann staccato. Finally, I Can't Forget You is a caramel versed ballad worthy of a ball orchestra that also contains that floating one. For your 21st century ears it may all sound a bit ramshackle, but it is a nice part of Dutch music history.
Info: www.bear-family.com.(Frantic Franky)
Boppin' Around, Holland
Winter 2018/19
TIELMAN ON STAGE/ THE TIELMAN BROTHERS
Bear Family, BAF 11018
Op een of ander manier is het erg dat je voor de beste heruitgaven van Nederlandse muziek over de grens moet en dan kom je automatisch uit bij Bear Family dat twintig jaar geleden al uitstekende Tielman Brothers CD’s uitbracht. De Duitse re-issue reus brengt nu hun Tielman On Stage (in tegenstelling tot wat je op basis van de titel zou denken géén live plaat) 25 cm LP op Imperial, NL (ILPT 103) uit 1961 opnieuw uit in een gelimiteerde uitgave van 500 exemplaren op doorzichtig wit vinyl, een plaat waarvan je vandaag de dag niet moet hopen ze nog als mint exemplaar op de rommelmarkt te vinden, ook al omdat ze destijds eigenlijk voor geen meter verkocht, zo heb ik mij toch laten vertellen. De band zat toen namelijk in Duitsland en kon er in Nederland geen promotie voor voeren. Opvallend: op de foto’s staat naast Andy (gitaar), Reggy (gitaar), Ponthon (bas) en Loulou (drums) een vijfde Tielman broer, “Franky Tielman”, maar dat was helemaal geen Tielman broer want hij heette Franky Luyten. Luyten kon naar verluidt amper een gitaar vasthouden maar de band had in 1960 een vijfde man nodig om in Duitsland te kunnen spelen omdat de Duitse boekers er blijkbaar van overtuigd waren dat een echte band uit minimaal vijf groepsleden bestond, lezen wij in het boek Helden Van Toen: The Tielman Brothers En De Nederlandse Rock ‘n’ Roll 1957-1967 uit 2017 waarin auteur Harm Peter Smilde voorts opmerkt dat Luyten “muzikaal nooit een dragende rol heeft gehad” binnen The Tielman Brothers, en tegen 1964 was ie van het toneel verdwenen. Wellicht speelt hij geeneens mee op deze plaat, door Bear Family de heilige graal voor Indorock-verzamelaars genoemd. Zo zou ik dit niet noemen, althans niet qua rock ‘n’ roll gehalte want het prijsbeest hier is bonus track Record Hop, in 1959 hun eerste Imperial single (daarvóór was er een jaar eerder al de single Rock Little Baby Of Mine/ You're Still The One op het Belgische Fernap label die niét op deze plaat staat), een sterk staaltje wilde white rock van eigen bodem. De tweede bonustrack is Record Hop B-kant Swing It Up, rockender dan de acht originele nummers van deze 10-inch samen maar toch nog geen Record Hop. Vier van die acht andere nummers zijn gitaar instrumentals die niet bepaald wild zijn maar wel getuigen van een exotische schoonheid die nog wordt versterkt door het zweverige effect op de gitaar, zoals in het op een sonate van Mozart gebaseerde 18th Century Rock (destijds sprak men er schande van), of in het nummer met de vreemde titel AAA dat net als de instrumentale klassieker Night Train een sleazy randje heeft, mijlenver verwijderd van The Shadows en meer aansluitend bij wat enerzijds de Amerikaanse gitaarbands toen deden en anderzijds bij de sound van bands van hier zoals The Jokers uit Antwerpen, iets wat in de klank zit, en eigenlijk ook een beetje in het amateuristische. Van de gezongen nummers is het plechtige O Sole Mio gebaseerd op Elvis’ versie It’s Now Or Never, en Pretend is brave rock ‘n’ roll die nauw aanleunt bij Carl Mann’s uitvoering. Ik neem aan dat Mann ook de inspiratie was voor het eigen nummer O Rosalie dat veel gemeen heeft met Mann’s Mona Lisa, en ook in het instrumentale April In Paris zit een stukje Carl Mann staccato. I Can’t Forget You tenslotte is een karamellenverzen ballade een balorkest waardig die ook weer dat zweverige bevat. Voor uw 21ste eeuwse oren klinkt het misschien allemaal wat krakkemikkig, maar het maakt wel mooi deel uit van de Nederlandse muziekgeschiedenis.
Info: www.bear-family.com.(Frantic Franky)
Boppin' Around, Holland
Winter 2018/19
